سلام

نمي دانم چگونه اين الطاف دوستانه شما مهربانان را جبران نمايمو در حاليکه ديگر خود را مالک اين وبلاگ نميدانم اما همراهي شما عزيزان با اين دلکده را جتي در زمانيکه هيچ مستاجري ساکن اين ملک نبوده ، برايم بسيار ارزشمند و گرلنمليه ميباشد.

اما دوستان گاهي وقتي همراه ميشود آدمي با يکي و بيتوته ميکند درمنزلگاهي هرلحضه اش يادآور خاطراتي ميگردد تکرار ناشدني و اکنون نيز اين وبلاگ سالهاست ديگر برايم تکرار نميشود چرا که همراهم در اين کاروانسرا ناخوداگاه رهايم ساخت و در طي طريق تنهايم نمود.

از آن روزها مدت مديدي سپري گشته و اين حقير دچار روزمره گي شده ام که بيشتر شبيه روز مرگي ميباشد چرا که لحضاتم تماما به بطالت گذشته و هيچ فايده اي نصيبم نگرديده است.

اکنون با نگاههاي گاه و بيگاه به اين وبگاه فقط حسرت روزهايي را ميخورم که ندانسته به دانستن تنهايي سپري کردم و اينک حتي اگر پسورد اين آشيانه تلخ سرا را داشتم مطمئنا نابودشان ميکردم تا ديگر نه چشمان زيباي شما را به درد آورد نه افکار تيره مرا تار تر کند اما چه کنم که پسورد اين وبلاگ در همان زمانها هک شد و ديگر قادر به بازيابي آن نشدم.

باز هم از تک تک شما دوستان که همواره بنده نوازي مينموديد کمال تشکر را دارم

شاد و موفق و پيروز باشيد