یادداشتهای یک دیوانه 7 - شاید وقتی دیگر

در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى‏نمود . خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ مى‏داشت ، و شکم بر او سلطه‏اى نداشت ، پس آنچه نمى‏یافت آرزو نمى‏کرد و آنچه را مى‏یافت فراوان به کار نمى‏برد . بیشتر روزهایش را خاموش مى‏ماند ، و اگر سخن مى‏گفت گویندگان را از سخن مى‏ماند و تشنگى پرسندگان را فرو مى‏نشاند . افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان ، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان . تا نزد قاضى نمى‏رفت حجّت نمى‏آورد و کسى را که عذرى داشت . سرزنش نمى‏نمود ، تا عذرش را مى‏شنود . از درد شکوه نمى‏نمود مگر آنگاه که بهبود یافته بود . آنچه را مى‏کرد مى‏گفت و بدانچه نمى‏کرد دهان نمى‏گشود . اگر با او جدال مى‏کردند خاموشى مى‏گزید و اگر در گفتار بر او پیروز مى‏شدند ، در خاموشى مغلوب نمى‏گردید . بر آنچه مى‏شنود حریصتر بود تا آنچه گوید ، و گاهى که او را دو کار پیش مى‏آمد مى‏نگریست که کدام به خواهش نفس نزدیکتر است تا راه مخالف آن را پوید بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در به دست آوردنش بر یکدیگر پیشى گرفتن . و اگر نتوانستید ، بدانید که اندک را به دست آوردن بهتر تا همه را واگذاردن . [نهج البلاغه]

یادداشتهای یک دیوانه 7 - شاید وقتی دیگر
	خانه \| ارتباط \| مدیریت \|بازدید امروز:162

علی :: 84/9/29:: 2:15 صبح
یادداشتهای یک دیوانه 7 هیچ نمیدانستم که تنهایی چقدر میتواند دردناک باشد وقتی که احساس میکنی دیگر حامی نداری دیگر همراهی نداری و همه پلهای مسیرت نیز خراب شده و در مقابلت نیز راهی نمانده ان وقت است که می مانی زندگست برای چه بوده است چکار کرده ای و...... اما نه انگار کاملا اشتباه است اینگونه تفکر کردن چرا که بناگاه در اوج نا امیدی شهابی از اعماق آسمان به روی زمین غلتید و تلنگری زد به تمام اوهام بیهوده ام چرا که همواره و همه جا مهربان ترین و بهترین با ما هست آری ان خدای یگانه
یادگاری شما در وبلاگ من()