یادداشتهای یک دیوانه 7 - شاید وقتی دیگر

مردم خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک و با آلود که از آن چراگاه دورى‏تان باید نمود . دل از آن کندن خوشتر تا به آرام رخت در آن گشادن ، و روزى یک روزه برداشتن پاکیزه‏تر تا ثروت آن را روى هم نهادن . آن که از آن بسیار برداشت به درویشى محکوم است و آن که خود را بى نیاز انگاشت با آسایش مقرون . آن را که زیور دنیا خوش نماید کورى‏اش از پى در آید . و آن که خود را شیفته دنیا دارد ، دنیا درون وى را از اندوه بینبارد ، اندوه‏ها در دانه دل او رقصان اندوهیش سرگرم کند و اندوهى نگران تا آنگاه که گلویش بگیرد و در گوشه‏اى بمیرد . رگهایش بریده اجلش رسیده نیست کردنش بر خدا آسان و افکندنش در گور به عهده برادران . و همانا مرد با ایمان به جهان به دیده عبرت مى‏نگرد ، و از آن به اندازه ضرورت مى‏خورد . و در آن سخن دنیا را به گوش ناخشنودى و دشمنى مى‏شنود . اگر گویند مالدار شد دیرى نگذرد که گویند تهیدست گردید و اگر به بودنش شاد شوند ، غمگین گردند که عمرش به سر رسید . این است حال آدمیان و آنان را نیامده است روزى که نومید شوند در آن . [نهج البلاغه]

یادداشتهای یک دیوانه 7 - شاید وقتی دیگر
	خانه \| ارتباط \| مدیریت \|بازدید امروز:145

علی :: 84/9/29:: 2:15 صبح
یادداشتهای یک دیوانه 7 هیچ نمیدانستم که تنهایی چقدر میتواند دردناک باشد وقتی که احساس میکنی دیگر حامی نداری دیگر همراهی نداری و همه پلهای مسیرت نیز خراب شده و در مقابلت نیز راهی نمانده ان وقت است که می مانی زندگست برای چه بوده است چکار کرده ای و...... اما نه انگار کاملا اشتباه است اینگونه تفکر کردن چرا که بناگاه در اوج نا امیدی شهابی از اعماق آسمان به روی زمین غلتید و تلنگری زد به تمام اوهام بیهوده ام چرا که همواره و همه جا مهربان ترین و بهترین با ما هست آری ان خدای یگانه
یادگاری شما در وبلاگ من()