گفتم نکته ها باشد برای بعد اما دلم گواه داد که آن بعد همین حالاست حال چه بگویم که همین نگفتن هاست که هم وزن صدها دفتر شاید حرف برای گفتن دارد آخر چگونه میشود ترا دید و طوری وانمود کرد که چشمانم عاری از هرگونه تصویرت است آنهم تصویری ناب به بکری چشمه ای جوشان از دل کوه و به زلالی همان آب فوران یافته آخ که فقط یک ایراد دارد آنهم سردی دمایت است که حتی چند ثانیه هم انگشتانم را طاقت تحمل این یخ مزاجی را ندارد . میبینی که چه زود دستم را از گریز از این سردی از آب بیرون میکشم ولی هر بار با ولع بیشتر دستم را درون آن آب زلال سرد مینمایم لیک اینهم از آن توهمات است که بقول اهل اسید فاز چه میدانم مهربانی است !؟

این مهربانی عجب کلمه ایست و عجبا ؛ عجبا که اصلا در تو یافت نمی گردد حتی دوست نداری نقشش را هم بازی کنی ولی دایم از آن دم میزنی اما خودت هم نیک میدانی که حتی در این دم زدن هم گاها گاف میدهی و الی آخر

این دیوانه عاقل نما گاها روده درازیهایش را چنان ادامه میدهد که هر خواننده ای به سطر سوم نرسیده عطای خواندش را به لقایش میبخشد و اینجا هم تو را مقصر میدانم چون اگر بازیگری ساحره نبودی سودای بازیت مرا وسوسه نمیکرد اما افسون سحرت مرا جادو نموده و به بیماری صعب العلاج که چه عرض کنم به ابطال هوش محکومم نموده و این چنین است سرگذشت این دیوانه که اسیرت گردیده نازنینا ما به ناز تو چوانی داده ایم دیگر اینک با جوانان ناز کن با ما ........... یا حق