مردگان امسال - شاید وقتی دیگر

[ و فرمود : ] آن که به عیب خود نگریست ، ننگریست که عیب دیگرى چیست ، و آن که به روزى خدا خرسندى نمود ، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود ، و آن که تیغ ستم آهیخت ، خون خود بدان بریخت ، و آن که در کارها خود را به رنج انداخت ، خویشتن را هلاک ساخت ، و آن که بى‏پروا به موجها در شد غرق گردید ، و آن که به جایهاى بدنام در آمد بدنامى کشید ، و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید ، و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم ، و آن که شرمش کم پارسایى‏اش اندک هم ، و آن که پارسایى‏اش اندک ، دلش مرده است ، و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده . و آن که به زشتیهاى مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتى را براى خود روا دارد نادانى است و چون و چرایى در نادانى او نیست ، و قناعت مالى است که پایان نیابد ، و آن که یاد مرگ بسیار کند ، از دنیا به اندک خشنود شود ، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید ، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید . [نهج البلاغه]

مردگان امسال - شاید وقتی دیگر
	خانه \| ارتباط \| مدیریت \|بازدید امروز:3

علی :: 84/3/13:: 8:19 صبح
مردگان امسال اشک رازی است لبخند رازی است عشق رازی است اشک آن شب لبخند عشقم بودقصه نیست آنکه بگویی نغمه نیست آنکه بخوانی صدا نیست آنکه بشنوی یا چیزی چنانکه ببینی یا چیزی چنانکه بدانی من درد مشترکم مرا فریاد کن درخت با جنگل سخن می گوید علف با صحرا ستاره با کهکشان و من با تو سخن می گویم نامت را به من بگو دستت را به من بده حرفت را به من بگو قلبت را به من بده من ریشه های تو را دریا فته ام با لبانت برای همه لب ها سخن گفته ام و دستهایت با دستان من آشناست در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زنده گان و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیبا تری نسرودهارا زیرا که مردگان امسال عاشقترین زندگان بودنده اند دستت را به من بده دست های تو با من آشناست ای دیریا فته با تو سخن می گویم بسان ابر که با طوفان بسان علف که با صحرا بسان باران که با دریا بسان پرنده که با بهار بسان درخت که با جنگل سخن می گوید احمد شاملو
یادگاری شما در وبلاگ من()